اینهیبیتور ، مواد شیمیایی تصفیه آب ، ممانعت کننده

اینهیبیتور چیست؟

ممانعت کننده یا اینهیبیتور افزودنی هستند که با ایجاد تغییر و تحول بر روی سطح فلزات، محیط و یا هر دو، خوردگی را تحت کنترل در آورده، شیوه عمل آنها ایجاد اختلال در واکنش‌های آندی، کاتدی و یا هر دو آنها است که باعث کاهش سرعت خوردگی می‌گردد. ممانعت کننده‌ها را می‌توان بر حسب مکانیزم و ترکیب طبقه‌بندی نمود. با توجه به ترکیب ممانعت کننده‌ها به دو دسته اصلی معدن (Inorganic) و آلی(Organic) تقسیم می‌گردند.

بر حسب مکانیزم عمل دو نوع مشخص بازدارنده وجود دارد:

نوع A: که لایه یا فیلمی محافظ روی سطح فلز تشکیل داده یا نوعی واکنش با فلز انجام می‌دهند (مثلاً روئین کردن)

نوع B: موادی که قدرت خورندگی محیط را کم می‌کنند.

ضمناً بازدارنده‌های AB هم وجود دارند که هم می‌توانند با فلز واکنش انجام داده و هم قدرت خورندگی محیط را کم کنند، ولی همیشه یکی از خاصیت‌ها حاکم بر دیگری است. بازدارنده‌های نوع A بسیار متداول بوده در حالی که بازدارنده‌های نوع B کمتر متداول هستند.

غلظت مصرفی ممانعت کننده:

لازم به ذکر است که ممانعت کننده از نظر فلز، محیط خورنده، درجه حرارت و غلظت معمولاً منحصربه‌فرد هستند. غلظت و نوع ممانعت کننده‌ای که در  محیط خورنده بایستی استفاده شوند با آزمایش و تجربه تعیین می‌گردند و این‌گونه اطلاعات را معمولاً از تولیدکنندگان آن مواد می‌توان دریافت نمود. در صورتی که غلظت ممانعت کننده کمتر از اندازه کافی باشد، ممکن است خوردگی تسریع شود، مخصوصاً خوردگی های موضعی مثل حفره‌دار شدن.

***پیشنهاد میشود مقاله  رزین کاتیونی و رزین آنیونی ، تهیه شده توسط کنفتک ایران را مطالعه نمایید***

لذا در صورتی که غلظت ممانعت کننده‌ها کمتر از اندازه کافی باشد، خسارت بیشتر از موقعی خواهد بود که ممانعت کننده اصلا بکار برده نشود. برای پرهیز از این خطر بایستی غلظت ممانعت کننده همواره بیش از مقدار مورد نیاز باشد و غلظت آن به‌طور متناوب تعیین گردد. موقعی که دو یا چند ممانعت کننده به یک سیستم خورنده اضافه گردند، تأثیر آنها گاهی اوقات بیشتر از تأثیر هرکدام به تنهایی است.