No products in the cart.
رزین جاذب یا رزین تبادل یونی نوعی رزین یا پلیمر است که مانند یک محیط برای مبادله یون مورد استفاده قرار می گیرد. در واقع، رزین جاذب یک ماتریس است به شکل مهره های بسیار ریز( 25/0_5/0 میلی متر شعاع) سفید یا زرد رنگ است. دانه ها اغلب متخلخل هستند و مساحت جانبی داخلی و خارجی بالایی دارند. در فرایند تبادل یونی همزمان با جذب یک یون توسط رزین ها، یون دیگر آزاد می شود. به همین دلیل به آن پروسه تبادل یون می گویند. بیشتر رزین های جاذب موجود در بازار از پلی استایرن سولفونات ساخته شده است.
رزین های جاذب در زمینه جداسازی، تصفیه و ضدعفونی کردن بسیار مورد استفاده قرار می گیرند. رسوب زدایی و تصفیه آب رایج ترین کاربرد رزین های جاذب است. علاوه بر این، رزین تبادل یونی در فرایند فیلتراسیون بیودیزل نیز کاربرد دارد.
فرایند تبادل یونی در دهه های گذشته مورد استفاده قرار می گرفت. ارستاتالیس با این روش آب شور را با عبور دادن از برخی خاک ها به آب شیرین تبدیل می کرد. در سال 1845 نیز تامسون با عبور آب حاوی آمونیاک سولفات از خاک آب کلسیم سولفات خارج کرد.
این اقدامات نقطه پیشرفت دانش تبادل یونی بود. بعدها در اواسط نیمه دوم قرن نوزدهم دانشمندان متوجه شدند که ترکیباتی از فلزات قلیایی خاکی، سیلیس و آلومینیوم به نام آلومینوسیلیکات ها (Al2O3 / mNa2O / xSiO2 / yH2O) می توانند تبادلات یونی انجام دهند. همچنین دریافتند که خاک های دیاتومه و نوعی شن های سبز به نام زئولیت بیشترین ظرفیت یونی را دارند.
در سال 1930، نخستین مبادله کننده های یونی از واکنش آنتراسیت و سولفوریک اسید ساخته شد و ذغال سولفونه نامگذاری گردید. بعد از آن رزین‌های تبادل کننده یونی پلیمری از ترکیب فنل و مشتقات آن ساخته شد. در ادامه این بررسی ها رزین های مختلفی تولید شد. در نهایت در سال 1945، رزین های دایره ای شکل کاتیونی و آنیونی ضعیف و قوی به کمک کوپلیمریزاسیون استایرن و دی وینیل بنزن ساخته شدند که ظرفیت آنها چند برابر انواع قبلی شان است.
ررزین های جاذب یا تبادل یونی شامل رزین های کاتیونی، رزین های آنیونی و رزین کیلاتی هستند. عملکرد رزین های کیلاتی شبیه رزین های کاتیونی ضعیف است. با این تفاوت که انتخاب گری بالایی نسبت به کاتیون فلزات سنگین دارند.
ررزین تبادل یونی کاتیونی (Acid Cation Exchange Resin)
در اثر واکنش فنل یا مشتقات آن با فرمالدئید و سپس سولفونه کردن آنها به کمک سولفوریک اسید به حالت توده ای، رزین کاتیونی تولید می شود. رزین کاتیونی از سولفونه کردن پلی استیرن نیز تهیه می شود.
رزین های آنیونی (Anionic resins)
در رزین آنیونی گروه های باز جانشین گروه های اسیدی شده اند. گروه های باز از آمونیاک یا یک امین ایجاد می شود. برای بهتر شدن شرایط می توان از گروه های کلرومیتل نیز استفاده کرد و سپس واکنش را با آمونیاک و یا امین تکمیل کرد.
این نوع رزین توانایی جذب تمام کاتیون های موجود در محلول و آب را دارد. از این رو برای حذف سختی آب و حذف مواد معدنی آن مورد استفاده قرار می گیرند. رزین کاتیونی قوی می تواند با تمام کاتیون ها تبادل یونی برقرار کند و ظرفیت یونی آن وابسته به ph نیست. این نوع رزین ها قابل بازیابی و احیا هستند. احیا در فرم هیدروژنی با استفاده از یک اسید قوی (مانند HCl) و احیا در فرم سدیمی با استفاده از محلول سدیم کلرید (NaCl) انجام می شود. رزین کاتیونی سدیمی پرکاربردترین رزین کاتیونی در صنعت آب و فاضلاب است که برای تصفیه آب و حذف یون های کلسیم و منیزیوم مورد استفاده قرار می گیرد.
این نوع رزین تنها کاتیون های مرتبط با قلیاییت آب را جذب می کنند. رزین کاتیونی ضعیف اغلب در کنار نوع قوی مورد استفاده قرار می گیرند تا کارایی بالایی در حذف داشته باشند. در حقیقت رزین کاتیونی ضعیف بازدهی بالایی در مقایسه با کاتیونی قوی دارد. همین امر موجب می شود تا در احیاهای مکرر پساب کمتری تولید شود. احیا این نوع رزین نیز به راحتی و با استفاده از مقدار استوکیومتری از اسید قابل انجام است زیرا رزین های کاتیونی ضعیف تمایل بالایی نسبت به یون های هیدروژن دارند.
یکی از موارد استفاده رزین تبادل یونی یا جاذب، از بین بردن سختی آب است. در این فرایند یون های کاتیونی کلسیم و منیزیوم از آب سخت حذف می شوند. از رزین کاتیونی با سیکل سدیمی برای این فرایند استفاده می شود. به این صورت که یون های سدیم موجود در ساختار رزین سختی گیر جایشان را به یون های کلسیم و منیزیوم می دهند. به این ترتیب یون هایی که موجب سختی آب شده اند، به رزین متصل و از آب حذف می شوند. اما رزین کاتیونی بعد از مدتی نیاز به احیا دارد. با استفاده از محلول آب و نمک می توان آن را احیا نمود. رزین بعد از احیا، دوباره قابل استفاده خواهد بود.
خالص سازی آب برای مصارف الکترونیک، آزمایش های علمی، تولید ابر رسانه و صنعت هسته ای مورد نیاز است. این نوع آب را معمولا از طریق فرایند تبادل یونی یا ترکیبی از غشا و روش های تبادل یونی تولید می کنند. از رزین های جاذب می توان برای حذف یون های سمی (نظیر مس ) و فلزات سنگین (نظیر سرب) و جایگزین کردن آنها با یون های کم ضرر مانند سدیم و پتاسیم استفاده کرد. البته رزین هایی که بتوانند فرایند خالص سازی آب را انجام دهند، بسیار محدود هستند. از این رو این فرایند را اغلب به کمک یک فیلتر کربن فعال شده (ذغال) به همراه رزین انجام می دهند.
رزین جاذب در انواع مختلف کاتیونی، آنیونی و میکس بد در بازار ایران موجود است. معروف ترین مارک های رزین پرولایت انگلستان و دارو آمریکا می باشد.
کافیست برای خرید رزین از قسمت فروشگاه ایران کنفتک اقدام به خرید کنید. و یا با شماره تماس های شرکت در ارتباط باشید.
